We kwamen met zijn tienen eten, oud-klasgenoten van de kweekschool en partners. We bestelden enkele pasta’s en om van alles te kunnen genieten namen we van alle schotels iets op ons bord. Dat was even fout. Mama kwam naar buiten, schrok van wat ze zag zicht- en hoorbaar met de handen voor de mond en vroeg of ze ons schone borden mocht brengen.

Elke schotel heeft zijn eigen aroma en smaak, is in balans. Dat proef je, geniet je en eet je en daarna proef je een andere schotel, ook in balans qua geur en smaak. En dan proef je de volgende schotel. Maar alles op een bord, dat is vloeken in de kerk. Oké, lesje geleerd.

Ook elke schotel heeft zijn eigen bella figura en de manier van eten ook. Spaghetti draai je om je vork, je begint met een enkele sliert want anders wordt je vork te vol. Je kunt je vork op je bord ronddraaien. Je laatste sliertjes werk je netjes naar binnen, niet slurpen, want, floep, ojé, mijn witte shirt onder de pomodori spatten. Niet afbijten, en NIET SNIJDEN. Durf je toch je mes te gebruiken dan word je volgens Frits standrechtelijk geëxecuteerd. Dat verhaal heeft veel indruk gemaakt op de kleinkinderen.

Neem je bij Leonardo koffie na, dan krijg je een grote soepkom met koffie, zet mama haar zelfgebakken ’torte’ op tafel met het mes ernaast. De een wil klein de ander groot en zoals bij la mama thuis kun je zelf je stukje taart afsnijden, zoals jij het lekker vindt.

We leerden ook in Italië dat je eet zolang je het lekker vindt, niet tot je bord leeg is.

Bij ons vertrek naar huis nemen we altijd enkele zakjes kruiden uit de bottega mee. Het zijn door mama samengestelde gemengde kruiden. Voor de originele Leonardiaanse pastaschotels. Het eerste familiefeestje wilden we graag laten proeven waar we zo van genoten hadden op de berg. We brachten verschillende pastaschotels naar onze kinderen en kleinkinderen in de tuin. We liepen naar binnen om nog meer heerlijks op tafel te zetten maar uit de tuin klonken kreten van ontzetting. Wat was hier de bedoeling van. Frits had in de vertaling een eetlepel in plaats van een theelepel peperkruiden in de pasta gedaan.

Wat een geluk dat de Chianti op temperatuur stond.