We zullen nooit uitgeleerd raken over de eet- en drinkgewoontes van de Italiaan. Er zullen nog veel lessen volgen.

Het is voorjaar. Enkele jaren terug waren we in deze periode in Italië, zoals vaak in voor- en najaar. We zijn in de Abruzzo, in een B&B midden tussen de wijnvelden. Ik doe ’s morgens onze balkondeur open om te genieten van het wijdse land, de druiven struiken onder het balkon en de prachtige bergen die staan te pronken in de ochtend zon.

Tot mijn irritatie krijg ik een chemische geur in mijn neus, die niet overeenkomt met het beeld daar op de bergen. Om de hoek van het huis komt een trekkertje met een aanhanger waarop een grote container met een spuit die enorme wolken de lucht in spuit over de druivenstruiken. Dit fenomeen kennen we natuurlijk wel. Alle druivenvelden worden in deze periode met gif bewerkt.

Voorgaande jaren keken we ernaar, bleven op afstand maar accepteerden het als een gegeven. Nu is de ervaring anders. Ik sluit de balkondeur. We gaan ontbijten.

De afgelopen winter zagen we een documentaire op tv over de grote toename van Parkison de laatste jaren. De vrees is dat het de ergste vijand van de mens wordt. Een gebied in Frankrijk werd op de kaart aangewezen waar een ware explosie van Parkison plaats vindt op dit moment. We gingen op onderzoek uit, welk gebied hebben we het over? Het zijn de bekende wijngebieden van Frankrijk in de Bordeaux, de Bourgogne. De oorzaak ligt in de voorjaars-gif-behandeling van de druivenstruiken. Het heeft niets te maken met de druif die daarna pas gaat ontstaan aan de plant en uiteindelijk de basis van de wijnen vormt. Hoewel ik als wijnliefhebber best weet dat te veel en te vaak ook best schadelijk zal zijn.

Mijn onrust en ook belangstelling is gewekt. Ik lees nu dat er ook in Nederland in de bollenstreken vaker Parkison voorkomt, vanwege dezelfde behandeling van de bloembollen.

We hebben de afgelopen maanden de boerenprotesten in Nederland gezien en ons ook in deze problematiek beter verdiept. We rijden door Nederland en vragen ons nu af waarom we zoveel molshopen in de berm van de weg zien en op de uitgestrekte weilanden helemaal niets.

We zien een documentaire over de grootste supermarktketen in Nederland die meteen op de boerenproblematiek inhaakt en met een eigen logo, goed voor boer, natuur en goed voor de mens, boeren een kans geeft zich met de supermarktketen te verbinden en gezonder voor de natuur gaat werken. De voorwaarde die het bedrijf stelt aan de boeren bestaat uit drie dingen

1, De boeren moeten vogelnestkastjes ophangen rondom de boerderij.

2. De boeren moeten insektenkasten ophangen.

3. De boeren moeten een bloemenperk aanleggen waarop ze bloemzaad inzaaien. Alles goed voor de natuur.

Er komt natuurlijk een verslaggever bij enkele boeren op bezoek om het effect te bewonderen. Tot verbazing van de journalist is er geen zangvogeltje, geen bij, geen bloem te ontdekken. Welnee zegt de boer lachend. Die hebben we hier niet. Maar de journalist heeft dat allemaal wel rond zijn eigen huis. Waarom niet rondom de boerderij.

Oorzaak: het vele gif dat de boer, verplicht, gebruikt op zijn land heeft al dit prachtigs verjaagd en gedood. Het was niet de bedoeling maar de grootste supermarktketen heeft voorgoed een klant minder. Ook al onze boeren zijn risicoboeren voor Parkison.

Wanneer worden we wakker?