Abruzzo, 9 mei 2022, onze eerste dag.

Het is de eerste week na de meivakantie 2022.Onze planning om in de stille week in de Abruzzo te zijn hebben we verschoven naar mei, vanwege de trage aftocht van de Corona. Echter na twee jaar quarantaine bruiste het sociale leven in de Abruzzo als nooit tevoren. Feesten, markten, herdenkingen, processies, met mondkapjes, dat wel, maar het waren weer massale bijeenkomsten. Facebook liet ons mee getuige zijn.

Vanaf airport Weeze vliegen we naar Pescara. Een bijna leeg vliegtuig. Al snel zullen de reislustigen los komen, maar wij zijn er vooraan.

Thuis hadden we al gemerkt dat er na coronatijd een en ander veranderd was. Vonden we bij airport Weeze vroeger gemakkelijk een parkeerplaats in Nederland, aan de grens met Duitsland en een shuttlebusje voor een zacht prijsje, die mogelijkheid was er niet meer. Gingen we vroeger met de trein naar Nijmegen en namen we daar de speciale bus naar de luchthaven, deze busverbinding is er niet meer. We zijn nu aangewezen op de dure parkeerplaats bij de luchthaven.

Onze huurauto van Hertz, waar we altijd zo trots reclame voor maakten omdat we vrijwel altijd een auto kregen waar bijna geen kilometers op de teller stonden.

Deze auto kostte ons nu meer dan 700 euro voor een week, normaal was dat iets van 250 euro. Bij navraag bij ons regionale Hertzkantoor kregen we een aanbieding van 600 euro. Ook deze service wezen we af. Uiteindelijk kwamen we bij Sicily by Car uit op 270 euro. We kennen deze organisatie niet dus nemen we om zo weinig mogelijk risico te nemen een extra verzekering van 40 euro.

Bij thuiskomst lees ik dat de discussie op Facebook, over de prijzen van huurauto’s  ‘all over Europa’ is los gebasten. Het dubbele bedrag van wat we gewend zijn, wat is er gebeurd. Door de Corona hebben de maatschappijen hun stilstaande auto’s moeten verkopen om niet failliet te gaan. Nu barst de vraag weer los en moeten de maatschappijen kosten maken om aan de vraag te voldoen. Het is als het biertje op het terras, de eerste tijd nemen we daar genoegen met de dubbele prijs.

Wij zijn niet de enige die gezocht hebben naar een redelijke huurprijs, want in Pescara staan 10 mensen in de rij voor ons  bij het kantoor van Sicily by Car. Alle andere kantoren hebben geen klanten. Terwijl we staan te wachten gaat de telefoon van Frits. Hertz aan de lijn, Frits heeft een reservering van een huurauto bij Hertz voor 600 euro gemaakt. Heerlijk is het als je je in het Italiaans verstaanbaar kunt maken. Natuurlijk heeft Frits die reservering geannuleerd want anders had hij dat bedrag immers al betaald. De bediende in het kantoortje gaat staan doet zijn scherm naar beneden en sluit zijn kantoor af. Wel blij met onze deal bij Sicily, maar elke klant voor ons bedienen kost meer dan een half uur. We landden om 8 uur en dachten voor donker onze overnachting gevonden te hebben, want datis een half uurtje rijden. Italiegangers begrijpen het al, een prima auto ook vrijwel nieuw en na 20 handtekeningen van Frits en mij, pas na tienen  in Tollo, b&b le tre Rose.  We maken kennis met de eigenaar Umberto. Hij vertelt dat hij vroeger vrachtwagenchauffeur was en fruit vervoerde naar Duitsland en Nederland. Hij spreekt een beetje Duits. Hij heeft nu drie restaurantjes in de buurt en deze b&b. En hoe heerlijk is dit, na tienen, buiten op het terras in de zwoele avondlucht, trekken we onze wijnfles open en drinken op onze vakantie in.

 

 

 

 

 

Onze tweede dag

 

De noordelijke kust van de Abruzzo is zandstrand. De strandstoelen netjes in het gelid, zoals overal aan de Italiaanse kust. Vanaf Pescara naar het zuiden is een rotskust, de trabocchi kust.

 

Een trabocco is een bouwwerk van hout en balken en zoals met veel historische gebouwen heeft het ontstaan van de trabocco meerdere verhalen. De oudere vissers die aan de rotskust moeilijk hun vangst binnen konden halen zouden de trabocchi gebouwd hebben. De boeren bouwden in een periode van hoge armoede door een cholera epidemie deze trabocchi zodat zij door middel van visvangst niet verhongerden. Hoe dan ook, de trabocchi zijn wonderschoon, fotogeniek en  nu beschermde monumenten van de Unesco. De meeste zijn omgebouwd tot visrestaurant. Onze tweede dag hebben we een pranzo gereserveerd op Trabocco Punta Isolata. We genieten vandaag van een prachtige creatieve omgeving, fotogeniek voor camera en oog. Als we over de loobrug naar het restaurant lopen, zien we aan een touw in het water de inktvis drijven die straks door de gasten verorberd wordt

 

 

 

De bediening is lief en attent en het eten is werkelijk een feestmaal. Voor we aan tafel gaan zitten we buiten met een wijntje. Frits is in gesprek met een echtpaar uit Teramo. Hij verkoopt boeken  en organiseert activiteiten om zijn stad te promoten. We krijgen zijn website en zetten het op de lijst, die op mijn site te vinden is, zie inlegvel op 30 april gepubliceerd. De borden waar we van eten zijn door kunstenaars gemaakt. Je ziet aan de handschriften de verschillen en ook de tekeningen en het verfgebruik maken elk bord uniek. We kopen onze borden en nadat ze afgewassen zijn gaan we met een voldaan gevoel en veel foto’s terug naar Tollo