De weekplannen staan even stil. Corona zal toch eens toe kunnen slaan.

Frits en ik zijn beiden positief. Frits doet het rustiger aan.

Mijn lijf houdt niet van vreemde gasten en protesteert met stevige koorts en heftige zweetpartijen. Er is geen andere keus, even uitzieken.

Helaas is mijn energievoorraad elke middag op en slaap ik meer dan twee uur. Ik heb het koud, buikpijn en pijn in mijn blaas.

 

 

 

 

Dat blijft zo een maand doorzeuren.

Maar de vakanties beginnen en daarmee komt mijn energie terug. De stapel boeken op de leestafel wordt groter. Ik begin weer verhalen te schrijven, heb plannen voor een nieuw boek en moet me nu niet voorbij rennen, want de tuin wacht ook.

 

 

Gevaar ligt op de loer, en ja, als ik achter mijn hoofd aanloop  protesteren mijn benen.

 

 

 

 

 

 

Een mooie breuk onder mijn duim in mijn spaakbeen. Brace gebruiken als gips, vier weken. Ik ben rechts en dit is mijn linkerhand. Ik kan schrijven.