We vertrekken van de kust richting west, richting Rome met als einddoel Celano.

De route gaat door de wijnvelden. De B&B in Tollo stond ook in de wijnvelden. Links en rechts van onze kamer stegen de wolken op van het vernevelde gif dat op de druiven gesproeid wordt.

Nu onderweg zien we steeds kleine trekkertjes staan met zo’n sproeikar erachter. We worden ons steeds meer bewust van deze handelingen en vragen ons af hoe actief er gezocht wordt naar alternatieven. Deze mensen ademen deze gifwolken elk voorjaar in. Onderzoek wijst uit dat Parkinson een van de ziektes is die door ons mensen handelen wordt veroorzaakt.  De vorige maand hoorde ik bij Umberto Tan aan de gesprekstafel dat het de snelst groeiende hersenziekte van de wereld is.

We zitten ook middenin de boeren demonstraties en ik vraag me af of deze mensen er wel over nadenken dat meer produceren ook leidt tot gebruik van meer pesticiden. Niet alleen de lucht en de natuur, maar allereerst de boeren zelf worden de dupe .

Bij Pescara gaan we de snelweg op. We hebben deze route al vaak gereden en aan de vorm van de bergen waarlangs we rijden weten we waar we zijn.

 

 

 

 

 

 

In Celano zoeken we eerst onze overnachtingsplek voor de komende dagen. Dat is snel gevonden. De eigenares opent het hek voor ons en we kunnen de auto op het eigen terrein zetten. Er staat een parasol in de tuin met wat stoeltjes. Dat is heerlijk en lang niet overal het geval. Vaak vinden mensen het buiten te warm en dan zit je binnen.

We kijken vanuit de tuin naar het westen uit op de bergen. In de tuin worden we begroet door een hagedis, die lekker in het zonnetje zit.

 

 

Tegen enen gaan we richting het kasteel. In de tuin kijk je omhoog en zie je het kasteel boven je in de lucht. We weten welke richting we uitmoeten. Omhoog en naar rechts. Het wijst zich zonder Tom-Tom. We komen op een groot plein waar volgens ons een restaurant moet zijn. De borden wijzen richting kasteel, dan nemen we liever de auto en rijden naar een parkeerplaats bij het kasteel. We lopen richting restaurant, maar helaas gesloten, het is pranzotijd,.

Onderweg had ik een terras bij een pizzeria gezien waar mensen zaten, en ja daar is ook plaats voor ons. We bestellen een glas wijn en vragen iets te eten. Een glas wijn gaat hij ons halen, maar nee te eten is er niet . Het is woensdag en dan zijn alle restaurants dicht. Ja, de pizzeria ernaast heeft wel eten, dat zou voor ons kunnen halen, maar hij komt daar niet graag.

 

 

Tja dan willen wij hem ook niet in problemen brengen. We laten het erbij, maar bij het tweede glas wijn stapt hij naar de buren en komt met een grote schaal heerlijke pizzastukken terug. Voor je ‘Bella Figura’ moet je over je eigen schaduw heenstappen. We geven hem een extra fooi.

Voor we naar ons verblijf teruggaan rijden we even naar het Centro Commerciale le Ginestre. Daar koop ik altijd een voorraadje schriften met grote ruiten en een stapeltje met dubbele lijnen voor mijn kantoor. Een geurtje, wat fruit, water en tot ons genoegen wijn van Tollo.

We gaan terug, plannen maken voor morgen en ik zet nog even wat foto’s en informatie op Facebook.

Als we ’s avonds op onze kamer zijn worden we verwend met vuurwerk.